O primeiros quince días, catro veces por semana, realiza paseos sen mochila e por lugares chairos. Comeza cunha hora e aumenta a duración de forma gradual ata as dúas horas ou máis. Non te obsesiones pola velocidade, no Camiño non a vas a necesitar. Trátase de adquirir fondo e de fortalecer os músculos.
Durante o seguintes quince días continúa con estes paseos pero varía o itinerario e aumenta algún día a duración. Escolle trazados que alternen chairo con subidas e baixadas. Pasado o primeiro mes xa poderás camiñar facilmente tres horas por calquera terreo. Antes das camiñadas non esquezas facer exercicios de mobilidade articular incidindo no pescozo, os ombreiros, a cintura, os xeonllos e os nocellos. Á súa vez realiza estiramentos suaves antes de cada saída e máis profundos tras o esforzo. Relaxan, achegan flexibilidade e son eficaces para evitar lesións.
O segundo mes realiza polo menos tres paseos longos entre semana e aproveita o fin de semana para facer rutas de sendeirismo alcanzables. É moi conveniente facelas co calzado e a mochila que vaias levar ao Camiño. Comeza con rutas dun par de horas e termina con percorridos de entre 3 e 4 horas.
O terceiro mes mantén a carga do anterior e atréveche as últimas dúas semanas, sen forzar, a subir algunhas montañas que teñan un desnivel de entre 500 e 800 metros. Nestes 90 días fortalecerías o teu corazón, os teus músculos e tendóns, e xa estarás a punto para gozar da peregrinación.
É importante hidratarse durante o exercicio e tamén alimentarse nas excursións de maior duración.
Fonte: http://caminodesantiago.consumer.es/
O pé do peregrino descobre todas as superficies posibles: o asfalto, o formigón, a zahorra das pistas agrícolas, a incómoda grava miúda, os chans terrizos, arcillosos ou calizos, etc. Tal disparidade orixina serias dúbidas na elección do calzado que mellor se adapte a todas e cada unha das superficies descritas.
Necesítase un calzado nin moi lixeiro nin moi pesado, que sexa flexible e que achegue unha boa estabilidade. Todas estas características reúnenas as zapatillas de trekking e o calzado trail running que utilizan os corredores de montaña. Ambas son máis lixeiras que as botas de sendeirismo e achegan maior flexibilidade e amortiguación. A sola é máis resistente e soporta mejorlos impactos e o peso da mochila que a dunha zapatilla de atletismo convencional.
O tecido impermeable e transpirable Gore-Tex evitará que se molle o pé e evacuará a suor ao exterior. As botas de montaña protexen mellor os nocellos e os posibles impactos das pedras pero son máis pesadas, recalientan máis o pé e son moi incómodas sobre o asfalto. A experiencia aconsella probar primeiro con zapatillas de trekking ou trail running.
Fonte: http://caminodesantiago.consumer.es/
A súa capacidade debería roldar entre os 40 e 50 litros. Canto máis grande sexa máis pesará en baleiro e máis a encheremos. Unha vez chea non debería superar o 10% do peso do camiñante que a porte. Por exemplo, unha persoa de 70 quilos deberá cargar unha mochila de entre 7 ou 8 quilos.
Todo o peso que pase esta cifra pasará factura en forma de sobrecargas ou contracturas musculares.
As súas costuras deben ser fortes, as hombreras acolchadas, con reforzo lumbar e correas axustables para a cintura e o peito. Debe contar cun sistema que permita a súa regulación segundo a altura de cada usuario. Non hai que ir á moda dos escolares e é fundamental axustar as correas de forma que o peso descanse sobre as costas e non tire dos ombreiros. Fúndaa impermeable é imprescindible para cubrila en días de choiva. Moitas xa a traen pero algunhas non cumpren ben a súa función e calan rápido, así que ás veces interesa comprar unha aparte máis resistente.
Fonte: http://caminodesantiago.consumer.es/
© 2025 De Sada a Santiago